New York of Zwitserland?

Bergen, water in de buurt, beetje woest en ruig, wilde dieren, een mooi stadje op niet al te grote afstand waar ze hele goede koffie en fijne restaurantjes hebben en leuke ontmoetingen graag. Denk aan Noorwegen, Schotland, IJsland en Nieuw-Zeeland. Dan heb je wel zo’n beetje mijn favoriete landschap. Ik kan me er verwonderen, ervaar alle ruimte, kan volop bewegen en kom tot rust. 

Hoe zit dat bij jou? Waar gedij jij goed? Een eindeloze zee met glooiende duinen? De heuvels van Toscane? Of gaat er voor jou niets boven onze eigen vlakke polders? En waarom is dat landschap jouw favoriet? Wat brengt het je? 

Als we kijken naar het leren en ontwikkelen binnen organisaties, hebben we het bij Tele’Train ook graag over landschappen. Leerlandschappen om precies te zijn. En ook dan zien we veel variatie. Want het leerlandschap is de unieke fysieke en virtuele leeromgeving van een organisatie. 

Je ziet er bestemmingen (die als het goed is, zijn gekoppeld aan de doelstellingen van de organisatie), de routes ernaar toe (leerpaden met verschillende leeractiviteiten die je kunt volgen) en hoe je de routes aflegt. Soms wandelend met knikkende knieën omdat het toch best wel spannend is zo dicht langs dat ravijn. Soms met verhoogde hartslag en het zweet op je voorhoofd omdat het nogal zwoegen is op de fiets. En andere keren cruisend in een cabrio met veel pauzes aan picknicktafels onderweg. 

Zo werkte ik zelf eens bij een organisatie waar het leerlandschap zich het best laat omschrijven als New York: heel veel drukke wegen en allerlei routes naar veel geweldige bestemmingen. Verder vooral gele taxi’s en auto’s, weinig fietsen, het krioelt er van de mensen die onderweg en heel druk zijn en je wordt omringd door wolkenkrabbers. Het is een beetje ieder voor zich, er zijn niet zoveel gidsen die je wegwijs maken. En wow, wat een aanbod aan winkels en restaurants! Superdynamisch en indrukwekkend. Ik hou van New York! Voor even dan.

Het mooie in deze organisatie was dat ervoor bijna elke functiegroep wel een leerroute was uitgestippeld. Een specialist deelde zijn wens om de kennis in zijn vakgebied te vergroten en gezamenlijk werd een leerlijn ontworpen. Er was een grote leergierigheid. De leermiddelen bestonden vooral uit e-learnings en traditionele, klassikale trainingen. Dit ging al jaren zo. Medewerkers wisten precies wat ze konden verwachten als ze iets wilden leren.

Het fijne was ook dat er werd gewerkt met een learning managementsysteem. Handig, want medewerkers konden zichzelf voor een training aanmelden. Alle info over de training was in het systeem te vinden. Herinneringen om een e-learning af te ronden werden automatisch verstuurd en allerlei management rapportages konden worden uitgedraaid. Heel efficiënt allemaal.

Maar de valkuil was dat alle aandacht naar een zo groot mogelijk aanbod ging. Daardoor zagen medewerkers door de bomen het bos niet meer. Ook ging er veel tijd naar het onderhouden van al die leerpaden, de routes dus. Tijd die niet besteed kon worden aan het begeleiden en adviseren van mens en organisatie. Of aan het ontwerpen van nieuwe leervormen. Er misten goede gidsen die je wegwijs konden maken in hoe je jezelf en de organisatie het beste kon ontwikkelen. En dan waren alle medewerkers ook nog eens zo druk. Ze renden van het ene naar het andere overleg en hadden eigenlijk helemaal geen tijd om echt structureel met hun ontwikkeling aan de slag te gaan. Laat staan dat er tijd was voor reflectie: even een koffietje in Central Park was er niet bij. 

Ik gun deze organisatie een beetje meer Zwitserland. Een paar flinke, uitdagende bergen die je kunt beklimmen met een duidelijke route. Waar je echt de tijd voor moet en kunt nemen. Minder winkels en restaurants, minder aanbod. Want hee, Zurich is niet supergroot, hè. Verder goede gidsen die de tijd nemen om je te begeleiden naar die voor jou prachtige top. Ski’s, wandelschoenen of de kabelbaan: je bepaalt zelf hoe jij het beste vooruitkomt. Eenmaal op de top verwonder je je over het uitzicht en ben je trots op wat je hebt bereikt. Het was zeker buiten je comfortzone, maar wat ben je gegroeid! En dan zijn er ook nog die groene Alpenweides waar je tot rust kunt komen en kunt reflecteren. Goed, je hebt een beeld.

Focus, een duidelijke bestemming, leervormen die verrassen en passen bij de verschillende leervoorkeuren, leren door net buiten je comfortzone te stappen en collega’s die jou en de organisatie ondersteunen en adviseren bij het leren en ontwikkelen. Het levert zoveel op! Ik noem er een paar: kundige medewerkers en daardoor tevreden klanten, werkgeluk, medewerkers die betrokken zijn bij je organisatie, groei, minder verloop en verzuim en het behalen van de organisatiedoelstellingen. Aan de slag dus!

New York of Zwitserland? Hoe zou je qua leerlandschap jouw organisatie omschrijven? Of is het een compleet ander landschap? Misschien wil je naar een tropisch regenwoud, maar is het nu nog een Afrikaanse savanne. Geef jezelf de tijd. En doe het stap voor stap. Rome werd ook niet in een dag gebouwd 😉.

Kom je er niet uit? Wij helpen je graag met het ontwerpen van het leerlandschap dat het beste bij jouw organisatie past. Neem contact met ons op voor al je vragen.

Ondertussen droom ik nog even verder over woeste bergen, wilde dieren en leuke ontmoetingen. Onder het genot van een goede koffie in de serene rust van mijn eigen groene oase. De achtertuin.